Wielu rękodzielników zajmuje się wyłącznie jedną dziedziną swoich zainteresowań, często się w niej specjalizując. Podobnie jest w przypadku haftów; choć dla kogoś nieprawionego haft może być określeniem tylko jednej techniki, to jednak każdy specjalista wie, że wyróżniać można kilka jego rodzajów. Jednym z najpopularniejszych i najbardziej nęcących jest haft Richelieu, zwany też weneckim. Najwięksi specjaliści tworzący swoje dzieła w ramach tej techniki haftowania cieszą się niemałym powodzeniem z uwagi na urodę swoich prac. Faktycznie, haft Richelieu jest popularny przede wszystkim dlatego, że do złudzenia przypomina popularne koronki. Z uwagi na to, że jest robiony ręcznie, przyciąga wzrok i zachwyca nawet najmniej podatnych na piękno ludzi – również z uwagi na ogrom pracy, której wymaga jego wykonanie.
Dlaczego Richelieu?
O ile nazwa „haft wenecki” jest dość oczywista i wskazuje na miejsce, z którego pochodzi ten rodzaj haftu, o tyle niejasne było, z jakiego powodu nazywany jest on haftem Richelieu. Według historyków chodzi przede wszystkim o francuskiego kardynała o tym nazwisku, który w wiekach popularności tego haftu bardzo chętnie go ubierał. Podobno również wielu muszkieterów uwielbiało ubierać się w takie ręcznie robione koronki, które dziś spotykamy głównie na obrusach i innych tekstyliach domowych.
Dlaczego biały?
Warto wiedzieć, że haft Richelieu ma aż trzy nazwy – trzecią z nich jest określenie „haft biały”. Wzięło się ono z bardzo prozaicznego faktu: kiedyś hafty tego typu wykonywano jedynie na białych tkaninach. Wynikało to z dostępności materiałów, które muszą mieć jednorodny, gęsto tkany splot; kiedyś były one dostępne jedynie w białej barwie, dziś jednak można spotkać je w rozmaitych odcieniach.
Jak powstaje haft?
Haft Richelieu powstaje przede wszystkim, jak zostało wspomniane, na odpowiedniej tkaninie. Zazwyczaj wykorzystuje się płótna z bawełny albo lnu, bo są najrówniejsze i najbardziej gęste, jeśli chodzi o splot. Do wykonywania samego haftu wykorzystywane są odpowiednie nici, zwykle mulina, kordonek albo atłasek. Grubość takiej nici dopasowuje się dokładnie do grubości splotu w danej tkaninie, na której będziemy haftować. Bardzo istotne jest równe odbicie wzoru, najlepiej dzięki specjalnej kalce technicznej, która pozwala na odrysowywanie kształtów po spięciu z materiałem. Haft ten, co charakterystyczne, wykonuje się w ręku, nie wykorzystując do tego celu specjalnego tamborka. Z jednej strony jest dzięki temu prostszy i dostępny dla każdego; z drugiej zaś najbardziej skomplikowane jego wersje powstają jedynie w rękach najbardziej doświadczonych hafciarek.